پرتال جامعه تفریح و سرگرمی و علم آموزی

پرتال جامعه تفریح و سرگرمی و علم آموزی

پرتال جامعه تفریح و سرگرمی و علم آموزی

پرتال جامعه تفریح و سرگرمی و علم آموزی

کائوله، شهری که روزگاری میزبان شیرازی ها بوده!

جاذبه های گردشگری آفریقا,دیدنی های آفریقا

 شهر آفریقایی «کائوله» در 70 کیلومتری دارالسلام پایتخت کشور تانزانیا

 

 شهر آفریقایی «کائوله» در 70 کیلومتری دارالسلام پایتخت کشور تانزانیا قرار دارد . اینجا روزگاری یکی از مهم ترین بندرگاه هایی بود که اسیران و بردگان سیاه پوست را در آن سوار و پیاده می کردند. این شهرستان کوچک اما دلایل بیشتر و خاص تری برای معروف شدن دارد؛ ساکنان اینجا اصلیتی ایرانی دارند! آفریقای های ساکن این بخش کوچک از تانزانیا، شهرشان را شبیه شیراز بنا کرده اند و معتقدند که تبارشان به اهالی فارس می رسد. این ادعا چقدر واقعیت دارد؟ برای فهمیدن صحت و سقم آن چه مطرح شده. این گزارش را از دست ندهید.

  

کائوله، شهری که گفته می شود روزگاری میزبان شیرازی ها بوده، این روزها به یک مقصد گردشگری مهم و معتبر تبدیل شده که عده زیادی از توریست ها یا محققان معماری به آنجا می روند. هر چند این شهر دیگر رونق سابق را ندارد و نزدیک ترین شهر به آن، یعنی «باگامویو» فقط یک هتل دارد اما درآمد شرکت های توریستی و برگزار کننده تورهای «سافاری» (تورهای صحرایی) از اینجا به هیچ عنوان کم نیست.

 

توریست ها و محقق ها یادداشت ها یا سفرنامه هایی در این باره منتشر کرده اند. یکی از مهم ترین و جدی ترین گزارش هایی که درباره شهر8 «کائوله» وجود دارد، توسط خبرنگار سایت خبری «واشنگتن تایمز» نوشته شده است. خبرنگار، سفرش را از یک شهر بندری آغاز کرده، با مردم محلی گفتگو کرده و بعد از این سراغ شهر باستانی معروف رفته است. آنچه در ادامه می خوانید، بخش هایی از روایت او درباره شهری است که زمانی یک شهر پر جنب و جوش بوده و حالا ویرانه ای نسبتا پرشکوه است. او سعی کرده تا در این گزارش، دلیل تبار شیرازی اهالی منطقه را هم بررسی کند.


مصاحبه با پیرترین مرد شهر

رسیدن به تانزانیا با هواپیما امکان پذیر است اما در گذشته، از راه اقیانوس هند و شرق قاره آفریقا به این منطقه وارد می شدند. «زنبار» نامی بود که قبلا به این سرزمین داده بودند. شهر «باگومویو» که یکی از نزدیک ترین مناطق به «کائوله» باستانی است، خاطره های تاریخی فراوانی دارد.


تا چند دهه پیش، یکی از بندرگاه های مهم مربوط به «تجارت برده» همین جا بوده است. «منگوتی ایدی موریسو» یکی از قدیمی ترین اهالی شهر باگومویو است که به گفته خیلی از اهالی محل، بیشتر از 100 سال عمر کرده است. سن و سال او آن قدر زیاد است که طبق ادعای خودش، در دوران کودکی آخرین نسل از برده ها را به چشم دیده و خاطره های شان را نیز شنیده است.


او می گوید: «من در آن زمان بسیار جوان بودم و کار اصلی ام گله داری بود اما آن سال ها را خیلی خوب به خاطر دارم. یادم می آید که بردگان را با هزار مشقت از کشتی ها پیاده می کردند و در حالی که گردن شان از درد می سوخت و فریادشان از هر سو بلند می شد، داغ بردگی را بر پشت شان نقش می کردند.»


البته صحت حرف های او لزوما نمی تواند مورد تایید باشد چون برده داری مدت هاست در دنیا منسوخ شده است. با این وجود مردم محلی به آقای موریسو بسیار اعتماد دارند و می گویند بخشی از چیزهایی که درباره گذشته می گوید، خاطره های پدران خودش است.

http://www.beytoote.com/iran/pastime/city4-kayvlh.html

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.